AARDE EN AGRESSIE

Op astronomisch nabije afstand werd in april dit jaar een planeet ontdekt - Gliese 581 - die lijkt op onze aarde. Misschien zijn we niet alleen in het onmetelijke heelal. Verandert deze kennis iets aan ons gevoel van alleen zijn?

Stel dat er mensen wonen, dan zijn ze onbereikbaar ver weg.

Een anonieme ander lost ons gevoel van eenzaamheid niet op. We kunnen ons in een drukke winkelstraat, met veel mensen om ons heen, heel alleen voelen.

Om ons verbonden te voelen, hebben we in onze nabije omgeving mensen nodig die bij ons betrokken zijn, die ons ook nodig hebben of van ons houden.

Dit positieve beeld doet echter ook een tegenpool ontstaan. Er zijn mensen die niet van ons houden, die geen boodschap aan ons hebben, die ons in de weg zitten of die ons boos maken. Een paar stappen verder en we hebben de ingrediënten voor een oorlog.

We willen niet alleen zijn, maar ook geen conflicten, laat staan een oorlog.

Alleen maar positief, is dat mogelijk? Of bestaat het positieve alleen in verhouding tot haar negatieve tegenpool?

Als dat zo is, dan betekent dit voor onze persoonlijke relaties dat we een manier moeten zien te vinden om zowel met gevoelens van liefde als met agressie om te gaan.

© Jan Philip Wieringa, juni 2007